او در سال ۱۹۵۳ قهرمانی خود را تکرار کرد. در سال ۱۹۵۵، چهار روز پس از آنکه از یک تصادف وحشتناک جان سالم به در برده بود، در هنگام آزمایش یک خودرو فراری دچار سانحه شده و جان خود را از دست داد. نکته عجیب آنکه پدر وی نیز همانند وی در ۳۶ سالگی در تصادف رانندگی کشته شده بود و او نیز ۴ روز قبل از مرگ از یک تصادف بسیار شدید جان به در برده بود.

آلبرتو آسکاری، قهرمان دو دوره مسابقات فرمول یک

جیم کلارک ، گوسفندداری اسکاتلندی بود که به رانندگی تیم لوتوس رسید. در سال ۱۹۶۴، او نبرد قهرمانی را به گراهام هیل باخت و دوم شد. ولی در سال بعد، ناکامی را جبران کرده و قهرمان مسابقات شد. او این قهرمانی را در سال ۱۹۶۵ نیز تکرار کرد. ولی در سال ۱۹۶۸ در حالی که اولین مسابقه را با قهرمانی پشت سر گذاشته بود، در مسابقات فرمول دو در پیست هاکنهیم تصادف کرده و کشته شد.

جیم کلارک، قهرمان دو دوره مسابقات فرمول یک

خوان مانوئل فانگیو بی شک یکی از برجسته‌ترین‌های این ورزش به شمار می آید. هنوز هم به باور بسیاری از کارشناسان، وی بهترین راننده فرمول یک است. با وجود آن که وی تنها توانست در ۵۱ مسابقه شرکت کند، در ۲۴ مسابقه نفر اول شد و در ۲۸ مسابقه در موقعیت اول برای شروع قرار گرفت.

او ابتدا یک راننده و مکانیک در آرژانتین بود. اما آنقدر از خود استعداد نشان داد که دولت آرژانتین در سال ۱۹۴۹ بورسی به وی اعطا کرد که به اروپا برود. در مسابقات فرمول یک سال‌های ۱۹۵۱، ۱۹۵۴ و در بازه ۱۹۵۵ تا ۱۹۵۷ مجموعاً پنج دوره قهرمان مسابقات شد.

خوان مانوئل فانگیو، قهرمان پنج دوره مسابقات فرمول یک

آلن پروست یکی دیگر از رانندگان بسیار باهوش فرمول یک است که به دلیل تفکر تاکتیکی در مسابقات به او لقب «پروفسور» داده بودند. او مسابقه را با خونسردی و به آرامی آغاز می کرد و با ترمز، مصرف سوخت، تایر و سایر تجهیزات وسیله خود محافظه‌کارانه برخورد می کرد. ولی در انتهای مسابقه بر فشار وارده بر اتومبیل افزوده و نتیجه می گرفت.

او مسابقات فرمول یک را با تیم مک لارن شروع کرد، ولی بعد به تیم رنو رفت. در سه سال‌ بعد وی به ترتیب پنجم، چهارم و دوم شد. با بازگشت وی به مک لارن وی در مسابقات ۱۹۸۴ دوم شد ولی در سال ۱۹۸۵ نوار پیروزی های وی آغاز شد. او در سال‌های ۱۹۸۶، ۱۹۸۹ و ۱۹۹۳ قهرمانی خود را تکرار کرد و پس از قهرمانی آخر کلاه خود را آویزان نموده و در اوج خداحافظی کرد.

آلن پروست، قهرمان ۴ دوره مسابقات فرمول یک

میشائیل (مایکل) شوماخر نامی است که دیگر برای هیچ‌کس از علاقمندان به ورزش ناآشنا نیست. او از زمان آغاز دوران حرفه‌ای خود در سال ۱۹۹۱ در جایزه بزرگ بلژیک استاندارد‌های جدیدی را برای مسابقات فرمول یک بوجود آورد. پس از آنکه او در سال‌های ۱۹۹۴ و ۱۹۹۵ قهرمان مسابقات شد، رقیبانش به رمز پیروزی وی پی بردند: وقف کامل به شغل و وسواس کامل به آمادگی جسمانی.

در سال ۱۹۹۶ میشائیل شوماخر به تیم فراری منتقل شد تا بتواند بعد از ۱۹۷۹ مجدداً قهرمانی را به فراری برگرداند. او بارها به این هدف نزدیک شد تا در نهایت در سال ۲۰۰۰ توانست قهرمان مسابقات شود و این عنوان را چهار بار دیگر به صورت متوالی تکرار کند.

میشائل شوماخر، قهرمان ۷ دوره مسابقات فرمول یک

آیرتون سنا:  اما شاید قصه‌ همه قهرمان‌ها آنقدرها شیرین نباشد. داستان تراژیک قهرمان اسطوره‌ای برزیلی مسابقات فرمول یک، آیرتون سنا، کسی است که هنوز هم در یاد و خاطره دوستداران فرمول یک زنده است. اگر چه به اعتقاد بسیاری، میشائیل شوماخر بهترین بوده است، اما قطعاً سنا سریع‌ترین بوده است.

او ۶۵ بار در موقعیت پل (Pole position) قرار داشته است و رکورددار است. موقعیت پل زمانی کسب می شود که در مسابقات مقدماتی، راننده‌ای بهترین زمان را بدست آورد تا بتواند در مسابقه نهایی، جلوترین اتومبیل باشد. او در سال‌های ۱۹۸۷، ۱۹۹۰ و ۱۹۹۱ قهرمان مسابقات شد، اما در سال ۱۹۹۲ و ۱۹۹۳ به علت برتری محسوس تیم ویلیامز به ترتیب چهارم و دوم شد تا در نهایت در سال ۱۹۹۴ به تیم ویلیامز پیوست. اما در پیست ایمولای ایتالیا، به علت عمل نکردن فرمان در قوس با دیوار بتنی برخورد کرده و کشته شد.

اگر چه مهندس طراح ۱۱ سال پس از حادثه مقصر شناخته شد، اما دنیای مسابقات فرمول یک دیگر یکی از بزرگترین رانندگان خود را از دست داده بود. کشته شدن وی ضربه سختی برای برزیلی ها، ورزش‌دوستان و دست‌اندرکاران مسابقات بود. بعد از مرگ او قوانین بسیار سختگیرانه‌تری برای بالا رفتن ایمنی مسابقات به اجرا در آمد. به طوری که از آن زمان تاکنون با وجود بوقوع پیوستن حوادثی بسیار شدید، هیچ راننده‌ای کشته نشده است. لازم به ذکر است که بر اساس زندگی واقعی آیرتون سنا مستندی به نام «سنا» ساخته شده است که در IMDB نیز امتیاز خوب ۸٫۵ را کسب کرده است.

آیرتون سنا، قهرمان فراموش‌نشدنی مسابقات فرمول یک

جکی استوارت یکی دیگر از قهرمانان فرمول یک است. او در سال‌های ۱۹۶۹، ۱۹۷۱ و ۱۹۷۳ سه دوره قهرمان مسابقات شد. در آخرین سال، او تنها به خاطر این شرکت کرد که ناکامی سال ۱۹۷۲ را جبران کند. در آن سال، او به دلیل بیماری نتوانست اول شود و دوم شد.

 اما در مسابقات ۱۹۷۳ حتی با وجود شرکت نکردن در آخرین مسابقه فصل، اول شد. علت شرکت نکردن او در مسابقه آخر فصل، مرگ هم‌تیمی فرانسوی اش، فرانسوا کِوِر بود. او پس از کناره‌گیری از رانندگی اقدامات بسیار زیادی را در راستای افزایش ایمنی رانندگان انجام داده است.

جکی استوارت، قهرمان سه دوره مسابقات فرمول یک

نیکی لودا یکی دیگر از قهرمانان مسابقات فرمول یک است که در سال‌های ۱۹۷۵، ۱۹۷۷ و ۱۹۸۴ به قهرمانی رسید. او در سال ۱۹۷۶ در پیست نورمبرگ تصادف بسیار سختی کرد. یک هفته قبل از مسابقه، با وجود اینکه رکورد این پیست در اختیار او بود، از بقیه رانندگان خواسته بود که مسابقه در این پیست را به دلیل ایمنی تحریم کنند، اما هم‌قطارانش با وی مخالفت کردند.

 او نیاز این مسابقه را شروع کرد، اما متاسفانه به علت نقص فنی، اتومبیل فراری وی منحرف شد و آتش گرفت. با وجود کمک سایر رانندگان، کلاه ایمنی وی مناسب نبوده و صورت وی در مواجهه مستقیم با آتش قرار گرفت. در نتیجه سوختگی شدید، او مو، پلک، مژه و گوش راست خود را از دست داد، ولی تنها شش هفته بعد دوباره در میادین ظاهر شد.

 در دو مسابقه‌ای که او غایب بود، جیمز هانت رقیب او، دو مسابقه را برده بود و حالا تنها سه امتیاز از نیکی عقب بود. در مسابقه آخر، در حالی که باران شدیدی می آمد، نیکی لودا به علت نگرانی از ایمنی مسابقه و همچنین آسیب‌دیدگی شدید غدد اشک‌ریز و عدم توانایی در پلک‌زدن از ادامه مسابقه انصراف داد. این مسئله سبب شد که هانت با قرار گرفتن در جایگاه سوم تنها با اختلاف یک امتیاز آن فصل را با قهرمانی پشت‌سر بگذارد.

نیکی لودا، در کنفرانس مطبوعاتی پس از مسابقه

یوخن ریندت:  این قهرمان تنها کسی است که پس از مرگش قهرمان شد. یوخن ریندت راننده آلمانی تیم لوتوس بود که در سال ۱۹۷۰ به جز در یک مورد، در تمامی مسابقاتی که به پایان رسانده بود، اول شد. اما متاسفانه او در تمرین برای مسابقه ایتالیا تصادف کرده و کشته شد. ولی اختلاف امتیاز وی با سایرین آنقدر زیاد بود که سایرین نتوانستند در چهار مسابقه به امتیاز او برسند و او پس از مرگش، برای اولین و آخرین بار قهرمان شد.

یوخن ریندت، تنها کسی که پس از مرگ قهرمان فرمول یک شد

سباستین فتل یکی از نوابغ نوظهور دنیای اتومبیل‌رانی فرمول یک است. او متولد سال ۱۳۶۶ شمسی است و قبل از ۲۰ سالگی اولین امتیاز را در فرمول یک اخذ کرد، در ۲۱ سالگی اولین مسابقه را برد و در ۲۳ سالگی به اولین قهرمانی رسید. قبل از او لوییز همیلتون و قبل از او فرناندو آلونسو جوانترین قهرمانان بودند. او تا سال ۲۰۱۲ سه دوره قهرمان شده‌ است و در فصل ۲۰۱۳ نیز با اختلاف قابل توجهی پیشتاز است.

سباستین فتل قهرمان سه دوره مسابقات فرمول یک و راننده اول حال حاضر جهان

در حال حاضر در مسابقات سال ۲۰۱۳ قهرمانان زیادی در مسابقات وجود دارند که هر کدام حداقل یک دوره قهرمان مسابقات بوده‌اند. حضور سباستین فتل (سه دوره قهرمانی)، لوییز همیلتون (یک دوره قهرمانی)، جنسن باتن (یک دوره قهرمانی)، فرناندو آلونسو (دو دوره قهرمانی) و کیمی رایکونن (یک دوره قهرمانی) لذت تماشای این مسابقات را صد چندان کرده‌اند.

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: